Bucketlist: De Nijmeegse 4daagse

Als geboren Nijmegenaar en getogen onder de rook van Nijmegen kwam ik al vroeg in aanraking met de Nijmeegse 4daagse. Eerst vanuit Cuijk waar jaarlijks het leggen van het ponton over de Maas super leuk was om te zien, laat staan er zelf overheen te kunnen lopen! Later af en toe kijken bij een oom waar de 50km lopers langs kwamen en vanaf de middelbare school natuurlijk de 4daagse feesten en het uitzwaaien van de lopers, als we dat haalden!

Een aantal zaken heb ik al van mijn bucketlist af kunnen strepen. Zwarte band in een vechtsport halen, check! Een eigen bedrijf beginnen, check! Duikbrevet halen, check! Halve marathon rennen (de hele is me toch echt te ver 😉), check!

Maar een aantal staan er, gelukkig maar, nog open. Waaronder het lopen van de Nijmeegse 4daagse!

Inschrijven, wel zo praktisch!

Om mee te doen is inschrijven wel handig, maar vooral weten wanneer ik me kan inschrijven. Ik speelde al vaker met de gedachte om mee te doen aan de 4daagse, maar dat besef kwam altijd als ik in het nieuws hoorde dat de inschrijvingen gesloten waren en de 4daagse helemaal uitverkocht was. Dan dacht ik altijd “ah ja daar wil ook altijd nog een keer aan mee doen”. Tot vorig jaar een vriend van me ineens vroeg of ik dat samen met hem zou willen doen. Zeker! En nog bedankt Koen voor het planten van het zaadje!

Het inschrijven ging dit jaar anders dan anders. Eerst mochten de mensen die al een keer hadden gelopen zich inschrijven en de resterende plekken gingen naar de debutanten. In januari heb ik een registratienummer aangemaakt zodat dat in elk geval geregeld was.

Nadat de eerste inschrijvingsronde open was gegaan volgde ik gespannen de teller van het aantal plekken dat was vergeven. In 3 weken liep die teller langzaam om naar ongeveer 40.000. Gemiddeld 1.900 vergeven plekken per dag, ik dacht dat het met die restende 7.000 plekken wel goed zou zitten en dat ik er makkelijk tussen moest kunnen komen als ik op 4 maart om 10.00 uur meteen klaar zat als de inschrijving voor de debutanten gestart werd. Boy, I was wrong!

Iets voor 10 uur zat ik klaar met mijn laptop, voor de zekerheid de internetkabel gepakt in plaats van de wifi en met lichte spanning in mijn buik zag ik de tijd op de website langzaam teruglopen naar 10 uur. Ongeveer 7.000 kaarten te vergeven, de inschrijving ging open en … Ik was nummer 5.200 in de wachtrij! Wacht… Wat?!

Na 20 minuten in de wachtrij en wat grappen van collega’s in de videocall, omdat ik ze af en toe op de hoogte hield van mijn vorderingen in de rij, mocht ik me dan eindelijk ook inschrijven!

Nu ik weet dat ik mee kan doen kan ik me gaan verheugen op het trainen (dacht ik), het treffen van de voorbereidingen (wat neem ik in vredesnaam allemaal mee?) en kan de voorpret echt beginnen!